مراحل اجرای فونداسیون سازه های فولادی

اتصال جوشی

برای اجرای یک پروژه اسکلت فلزی در مرحله اول باید نقشه فونداسیون را طبق نقشه های اجرایی روی زمین صاف و عاری از گیاه و ریشه درخت پیاده کنیم (تصطیح زمین) ، سپس شمال نقشه را با شما جغرافیایی زمین منطبق کرده و بوسیله ریسمان یک محور طولی یا عرضی که موقعیت آن روی نقشه مشخص است را روی زمین پیاده توسط میخ ثابت می کنیم، که به آن محور مبنا می گویند. طناب یک روش سنتی است و برای کارهای بزرگتر از دوربین تئودولیت استفاده می کنند.

 

برای بدست آوردن طول از روش فیثاغورث استفاده می کنیم.

خاکبرداری باید با در نظر گرفتن مقاومت فشاری خاک، وضعیت آبهای زیر زمینی، عمق یخبندان و سایر ویژگی های خاک توسط آزمایش مکانیکی در آزمایشگاه مورد برسی قرار بگیرد. در مرحله بعد از شمع را برای جلوگیری از ریزش دیوار ساختمان مجاور استفاده می کنند.

 اگر زمین پروژه دارای چاه متروکه یا خشک شده و یا قنات باشد روی آن را با دال بتنی محافظ می پوشانند و یا توسط شفته آهک چاه را پر می کنند. در صورتی که زمین در مجاورت دریا باشد روی خاک گود برداری شده را لاشه چینی می کنند.

بتن مگر: بتن مگر بتنی است که عیار سیمان آن پایین بوده (150 کیلوگرم)، دلیل استفاده از این بتن تراز کردن سطح زیرین فونداسیون، جلوگیری از کشیدن آب بتن توسط خاک و محافظت از بتن اصلی است. ضخامت بتن مگر حدود 10 تا 15 سانتی متر طبق نظر محاسب است.  در  مرحله بعد توسط ریسمان،گچ یا اسپری محل فونداسیون را روی بتن مگر مشخص کرده و در محل ستون ها بولت هایی با خم 90 درجه و عرض 25 تا 30 سانتیمتر روی مگر قرار می دهند. بولت: میگرد های آجداری هست که نقش درگیری صفحه ستون با فونداسون را ایفا می کنند. در محل ستون ها بولت هایی با خم 90 درجه و عرض 25 تا 30 سانتیمتر قرار می دهند و پس از آن خاموت هایی را به فواصل معین دور بولت ها می بندند.

 

مرحله بعد قالبگیری را آغاز می کنند که قالبها می توانند از جنس آجر، چوب و یا فلزی باشد. در هر مرحله از بتن ریزی حتما باید  عملیات ویبره صورت بگیرد تا خلل و فرج های درون بتن کاملا خارج شود. شبکه مش: منظور مسلح کردن بتن میلگرهای آجداری را در جهت طول و عرض با زاویه 45 درجه روی هم قرار داده و با دستگاه های تمام اتوماتیک به هم جوش می دهند.  بیس پلیت: صفحه ای است فلزی (از جنس ورق سیاه) که از یک سو با بتن و از سوی دیگر با ستون درگیر است و به دلیل مقاومت خیلی بالایی که دارد وظیفه نگهداری از بتن را بر عهده دارد. پس از خشک شدن بتن بیس پلیت را روی فونداسیون قرار داده و توسط پیچ و مهره پلیت را در جای خود ثابت می کنند گروت: صفحه پلیت باید کاملا به فونداسیون چسبیده باشد و هیچگونه فاصله بین آن دو باقی نماند، برای جلوگیری از این موضوع ماده ای به نام گروت را در فاصله خالی بین بیس پلیت و فونداسیون تزریق می کنند. گروت تشکیل شده از آب، سیمان، ماسه و افزودنی های متداول دیگر، مقاومت فشاری بالایی داشته، در برابر زلزله مقاوم است و گرما و سرما تاثیری روی اندازه آن ندارد.  در این مرحله ستون ها را توسط جرثقیل روی بیس پلیت قرار می دهند، قسمت پایینی ستون باید حتما سنگ خورده و تراز باشد تا مقطع ستون به صورت کامل روی بتن بنشیند. پس از آن 4 طرف ستون را توسط اتصالات گیردار جوشی محکم می کنیم. نبشی ها باید کاملا عمود باشد تا عملیات جوشکاری با سرعت و بهتر انجام پذیرد. بعد از قرار دادن ستون ممکن است بر اثر وزش باد، سنگینی وزن و در نظر گرفتن ارتفاع آن (12 متر) ستون حرکت هایی داشته باشد که این موضوع باعث ایجاد تاثیرات نا مطلوبی در وضع جوشکاری شود، برای جلوگیری از این موضوع تیر هایی را به صورت موقت روی ستون جوش می دهند تا ظاهر کلی سازه بدست بیاد (مونتاژ اولیه)

 

طویل کردن ستون ها: برای افزایش طول هر ستون بهتر است نقطه اتصال را در ارتفاع 45 تا 60 سانتیمتری بالاتر از کف هر طبقه یا حدود یک سوم ارتفاع طبقه را محل جوش در نظر بگیریم. در ابتدا سطح تماس هر دو ستون را به خوبی سنگ زده و گونیا می کنیم تا کاملا با هم در تماس باشند. و در صورتی که ستون ها با هم برابر نباشند با قرار دادن لقمه اندازه را یکسان می کنیم. در صورت هم اندازه بودن ستون ها، کناره های ستون را از هر دو طرف برش زده و داخل آن را به طور کامل با جوش نفوذی پر کرده و قسمت پشت آن را توسط ورق تقویتی جوش می دهیم. بعد از مونتاژ موقت ساختمان محل ستون هارا چک می کنیم، در صورت شاغول نبودن ستون توسط سیم بوکسل، وینچ ستون را کشیده تا کاملا شاغول شود، و توسط یک میلگرد دو ستون را یه هم متصل کرده و جوش موقت می دهیم.    بادبندها اعضا کششی و فشاری هستند که برای مقابله با نیروهای جانبی( زلزله، باد) در نظرگرفته می شوند ومانع کج شدن اسکلت ساختمان می گردند.