تفاوت های ورق استیل بگیر و نگیر

فولاد آلیاژی از آهن است که خواص شیمیایی و فیزیکی بالایی دارد. رایج ترین فولادهای موجود، با استفاده از 0.2 تا 2.15 درصد کربن، آلیاژ می شوند. اما برخی از فولادها را می توان یافت که با مواد دیگری مانند تنگستن، کروم، وانادیم و منگنز آلیاژ شده اند. فولاد از زمان های قدیم استفاده می شده است، اما تا اواسط قرن نوزدهم، زمانی که فرآیند بسمر اختراع شد، با قیمتی گزاف تولید می شد. از آن زمان، فولاد به اشکال مختلف تولید انبوه شده است. می توان گفت که آلیاژهای متنوعی جهت تولید ورق های استیل به کار گرفته می شوند که آن ها را به دو دسته بندی عمده تقسیم می کنند. در این جا به بررسی تفاوت های ورق استیل بگیر و نگیر، خواهیم پرداخت.
لازم به ذکر است که در بازار، دسته بندی های مختلفی در خصوص انواع ورق های استیل وجود دارد. اما کاربردی ترین نوع این ورق ها در صنایع، ورق های استیل بگیر و نگیر است که هر یک، کاربردهای متفاوتی را شامل می شود. در حقیقت تفاوت این ورق ها در میزان درصد موادی است که در آن ها فرموله شده است. به عنوان مثال ورق استیل نگیر، کروم بالایی را در مقایسه با ورق بگیر استیل در خود دارد. اما نکته مهمی که در این ساختار وجود دارد، این است که خاصیت بگیر یا نگیر بودن ورق استیل، به خاصیت مغناطیسی است که در آن ها وجود دارد. هنگامی که ورق استیل، با آهن ربا، قابلیت جذب داشته باشد، ورق بگیر بوده و در غیر این صورت، نوع ورق استیل نگیر، محسوب می شود. اطلاعات مورد نیاز درباره مقاطع فلزی از جمله انواع ورق همچون قیمت و ویژگی های ورق استیل، قیمت ورق mo40، قیمت ورق رنگی، ویژگی ها و قیمت ورق گالوانیزه و .... را در شهر آهن مشاهده کنید.

ورق استیل بگیر چیست؟

لازم به ذکر است که عناصر مهمی که در ساختن ورق های استیل به کار گرفته می شود، عمدتا شامل آهن، کربن، نیکل و کروم است. بنابراین هنگامی که ورق استیل با استفاده از آهن ربا جذب می شود، نشان دهنده آن است که میزان آهن موجود در آن بالا بوده و بیش از هشتاد درصد را شامل می شود. در این حالت به آن ورق استیل بگیر خواهیم گفت.
این نوع از ورق های استیل به دلیل داشتن میزان کروم مناسب و کمترین میزان نیکل، مقاومت مناسبی را در برابر زنگ زدگی و خوردگی داشته و یکی از مطلوب ترین نوع ورق استیل برای استفاده در محیط هایی با درصد خوردگی بالا خواهد بود. در میان ورق های استیل بگیر، پرکاربردترین نوع آن ورق استیل بگیر 430 است که بهترین کارآیی را از خود نشان داده است.
این را نیز باید اشاره کنیم که در ظاهر نمی توان تفاوت میان انواع ورق استیل بگیر و نگیر را تشخیص داد. به کارگیری میزان بالایی از کروم در نوع ورق استیل بگیر، باعث ایجاد خاصیت مغناطیسی بالایی در آن می شود که به راحتی با استفاده از آهن ربا قابل جذب است.
به طور معمول در مصارف صنعتی، عمدتا از ورق استنلس استیل بگیر استفاده می شود که در آن میزان قابل توجهی از فریت وجود داشته و ترکیبی از آهن و دیگر عناصر یاد شده، ورق استیل را دارای خاصیت مغناطیسی می کند. همچنین باعث می شود تا این نوع از ورق، در مقابل حرارت مقاومت بالایی داشته و دچار آسیب نشود.

درواقع تفاوت استیل بگیر و نگیر در خاصیت مغناطیسی آن هاست

همانگونه که پیش از این نیز اشاره شد، برای دسته بندی انواع ورق استیل، استانداردهای متنوعی وجود دارد. اما بزرگ ترین دسته بندی آن ها نوع بگیر و نگیر بودن ورق استیل است که به طور آشکار، تفاوت استیل بگیر و نگیر در خاصیت مغناطیسی آن هاست.
یکی از عواملی که باعث می شود که ورق استیل بگیر جذب آهن ربا شود، ساختار بلوری ورق استیل است. همچنین این نوع از ورق های استیل، مقاومت متفاوتی را در مقابل حرارت از خود نشان می دهند. به عنوان مثال، هنگامی که ورق استیل بگیر، در مقابل حرارت مستقیم قرار می گیرد، به سادگی میزان قابل توجهی از کربن و کروم خود را از دست داده و دچار پوسیدگی و تغییر رنگ می شود.
در این حالت حرارت باعث می شود که ورق استیل، دچار تغییر ساختار بلوری شده و زنگ زدگی در آن صورت گیرد که این فرآیند، عمدتا در ورق استیل بگیر سری 400 روی می دهد که به طور معمول، در مصارف صنعتی با حساسیت بالا، به کار گرفته نمی شود.